15/6/2018: POSITIEVE BERICHTJES
Ditmaal geen fotootje gezien we op ons appartementje als tweede verblijf, enkel met een Ipad en Iphone kunnen communiceren en ten gevolge van één of andere reden, kunnen we daarmee geen beelden op deze blog plaatsen...
Maar voor een positief berichtje is er wel altijd plaats en wat ik gisteren via een mailtje heb vernomen, maakte me zo intens blij dat ik er nu graag eens mee naar buiten kom :-)
Een vriendin liet me weten dat het kleinzoontje van haar hartsvriendin, weer op maandelijkse therapie moest naar het ziekenhuis wegens een auto-immune ziekte. Het jongetje, 10 jaar oud, houdt niet echt van lezen en in plaats van haar kleinzoontje ook niet lastig te vallen met lesherhalingen voor de komende schoolexamens gedurende deze al heel vervelende dag voor hem, had zijn oma mijn boekje meegebracht naar het dagziekenhuisverblijf om samen met hem het meerkoetenverhaal te lezen in de hoop dat hij de smaak ervan te pakken zou krijgen.
En wat bleek: ze hebben 2 hoofdstukken doorgenomen en hij was wonder boven wonder, reuze enthousiast. Hij vertelde zijn oma dat hij echt graag het boek leest omdat het ook niet echt moeilijk geschreven is, en dat het toch ook geen kinderboek is, gezien volwassenen er evengoed van kunnen genieten. (Er staat dus wel degelijk op de cover dat het een boek is voor jong en oud). Hij vond mijn aquarellen ook zo tof en hij vroeg of zijn oma, de volgende keer ook het boek wou meebrengen. Hij verheugde er zich al op om tijdens de vakantie bij haar te gaan logeren. Ze woont ook niet ver van de Dender om dan Atrien te gaan opzoeken. Atrien is namelijk het meerkoetje dat naar mij toe is komen zwemmen en een hele tijd naar mij is blijven staren, nadat het zich op minder dan een meter van mij vandaan op wat oude wortelstokken van Gele Plomp gemakkelijk had gezet. Dit was de aanleiding van heel wat aquarellen en met gedachtenflarden, is er uiteindelijk een verhaal met heel wat aangename wetenswaardigheden uit gegroeid... Zowel het Nederlandstalige als de Franstalige versie vallen in de smaak en ik kreeg al heel veel positieve weerklank te lezen en te horen. Dat doet enorm veel plezier. De enige negatieve berichtjes kwamen van mensen die lang op hun bestelling hadden moeten wachten...
Wat me ook opvalt is dat voornamelijk kinderen van 9 tot 11 jaar heel enthousiast het boek spontaan beginnen te lezen en ook volwassenen vinden het heel leuk, goed doordacht en interessant.
Ondertussen is er een bericht van het boek te lezen in het trimesteriële blad van de stad Aat: ‘La Vie Athoise’.
Gezien we weer in de buurt zijn van Atrien en Fulimon, haar man, zijn we weer eventjes bij hen op bezoek gegaan, en al wandelend langs de Dender, zagen we ineens de twee meerkoetjes naar ons toe peddelen, met in hun kielzog, één lief kein pluizenbolletje in zwart, geel en rood :-)